Włodku, gdziekolwiek teraz jesteś…

Tyle mieliśmy wspólnych planów na kolejne teledyski, konkursy filmowe i fotograficzne, warsztaty, kółka zainteresowań, wyjazdy, rozmowy o ostatnio obejrzanych filmach... Ale życie zaplanowało Ci inny scenariusz…

Jakże prawdziwe dzisiaj, po wiadomości o Twojej śmierci, są słowa Szymborskiej:

Nic dwa razy się nie zdarza

i nie zdarzy. Z tej przyczyny

zrodziliśmy się bez wprawy

i pomrzemy bez rutyny.

Razem z Twoim odejściem straciliśmy Przyjaciela, który nas – pracowników i uczniów IV LO – inspirował i zachęcał do twórczych działań i poszukiwań. Z olbrzymim bólem w sercu myślimy o tym, że już nigdy nie powtórzą się chwile, kiedy z uśmiechem wchodzisz do pokoju nauczycielskiego, mówisz ,,Czołem, co słychać?”, rzucasz dowcipem albo z uwagą włączasz się do rozmowy na poważne tematy.

Kim dla nas byłeś?

Profesjonalistą w każdym calu, człowiekiem z głową pełną pomysłów, który od kilku lat pięknie potrafił połączyć pracę w telewizji Proart z edukacją filmową w IV LO.

Pasjonatem, który zachęcał do nieszablonowego patrzenia na rzeczywistość, a zajęcia z młodzieżą traktował jak przygodę.

Ambitnym twórcą, który zawsze stawiał sobie wysoko poprzeczkę i pokazywał, że najważniejsza w pracy jest jakość.

Autorem nagradzanych zdjęć, współtwórcą wielu programów telewizji Proart, które oglądaliśmy z ciekawością.

Reżyserem i operatorem kamery naszych szkolnych przedsięwzięć: teledysków, lipdubów, newsów Szkolnej Telewizji i wielu innych.

Wspaniałym nauczycielem, który swoją pracę traktował jako misję budzenia w uczniach innego spojrzenia na świat i człowieka, często przez pryzmat sztuki filmowej i fotograficznej.

Ale przede wszystkim byłeś dla nas Człowiekiem, wielkim i skromnym jednocześnie, życzliwym i uśmiechniętym, skupionym na rozmowie, cierpliwym w przekładaniu trudnego języka filmu na język zrozumiały dla uczniów i dla nas, osobą, która zarażała nas swoją pasją i motywowała do twórczej pracy.

Za wszystko, co zrobiłeś, za to, że było nam dane Cię poznać i z Tobą współpracować, jesteśmy wdzięczni losowi. Bez Ciebie IV LO i nasze życie już nigdy nie będzie takie samo…

Włodku, zawsze będziesz w naszych sercach!

Koleżanki i Koledzy

oraz cała społeczność IV LO