Włodku, gdziekolwiek teraz jesteś…
Tyle mieliśmy wspólnych planów na kolejne teledyski, konkursy filmowe i fotograficzne, warsztaty, kółka zainteresowań, wyjazdy, rozmowy o ostatnio obejrzanych filmach... Ale życie zaplanowało Ci inny scenariusz…
Jakże prawdziwe dzisiaj, po wiadomości o Twojej śmierci, są słowa Szymborskiej:
Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.
Razem z Twoim odejściem straciliśmy Przyjaciela, który nas – pracowników i uczniów IV LO – inspirował i zachęcał do twórczych działań i poszukiwań. Z olbrzymim bólem w sercu myślimy o tym, że już nigdy nie powtórzą się chwile, kiedy z uśmiechem wchodzisz do pokoju nauczycielskiego, mówisz ,,Czołem, co słychać?”, rzucasz dowcipem albo z uwagą włączasz się do rozmowy na poważne tematy.
Kim dla nas byłeś?
Profesjonalistą w każdym calu, człowiekiem z głową pełną pomysłów, który od kilku lat pięknie potrafił połączyć pracę w telewizji Proart z edukacją filmową w IV LO.
Pasjonatem, który zachęcał do nieszablonowego patrzenia na rzeczywistość, a zajęcia z młodzieżą traktował jak przygodę.
Ambitnym twórcą, który zawsze stawiał sobie wysoko poprzeczkę i pokazywał, że najważniejsza w pracy jest jakość.
Autorem nagradzanych zdjęć, współtwórcą wielu programów telewizji Proart, które oglądaliśmy z ciekawością.
Reżyserem i operatorem kamery naszych szkolnych przedsięwzięć: teledysków, lipdubów, newsów Szkolnej Telewizji i wielu innych.
Wspaniałym nauczycielem, który swoją pracę traktował jako misję budzenia w uczniach innego spojrzenia na świat i człowieka, często przez pryzmat sztuki filmowej i fotograficznej.
Ale przede wszystkim byłeś dla nas Człowiekiem, wielkim i skromnym jednocześnie, życzliwym i uśmiechniętym, skupionym na rozmowie, cierpliwym w przekładaniu trudnego języka filmu na język zrozumiały dla uczniów i dla nas, osobą, która zarażała nas swoją pasją i motywowała do twórczej pracy.
Za wszystko, co zrobiłeś, za to, że było nam dane Cię poznać i z Tobą współpracować, jesteśmy wdzięczni losowi. Bez Ciebie IV LO i nasze życie już nigdy nie będzie takie samo…
Włodku, zawsze będziesz w naszych sercach!
Koleżanki i Koledzy
oraz cała społeczność IV LO